Erik Onyango

Na een eerste week te hebben overleefd ondanks een motor-ongeluk en invasie van mieren in mijn huisje hier het eerste verslag !

Na al die tijd was het dan zover, de vier maanden stage in Oeganda en ook nog eens bij mijn eigen organisatie wat de stage nog interessanter maakt. Na afscheid te hebben genomen van de liefste Vera (love you) en een, niet zo bijzonder meer, vlucht naar Entebbe stond ik weer op Afrikaanse bodem. Ik werd opgehaald door 4 belangrijke IDSS studenten en ben ik blijven slapen bij één van de mede-oprichters, Emmanuel Wabwire. Na een dag te hebben gerust en praktische zaken te hebben geregeld ben ik met een koffer vol spullen naar het kantoor van IDSS gereden. Vooral het feit dat IDSS een eigen kantoor heeft in Oeganda vind ik zelf best wel cool. Ook daar waren ze heel blij met mijn komst (of misschien de laptops, printer, scanner, telefoons etc. die ik had meegenomen voor gebruik op IDSS kantoor).

Ik ga namelijk de komende vier maanden de organisatie helpen nog professioneler te worden, nog groter, nog beter beeldmateriaal voor Nederland en een uitbreiding van IDSS naar het noorden van Oeganda. Maar ik zelf had natuurlijk ook een plek om te slapen nodig, en dat bleek moeilijker dan verwacht, aangezien alles hier wel goedkoop is maar nog volledig ongemeubileerd. Tijdens het zoeken van een huis had ik een motor-ongeluk op de boda boda met een andere boda. Wij mankeerde niks, de andere boda driver had was schaafwonden maar zijn motor wel flink beschadigd (het was de fout van de ander trouwens). Hamna Shida (geen zorgen) dus ! Uiteindelijk is het gelukt met het huis (twee grote slaapkamers, grote woonkamer, toilet en keuken voor 90 euro per maand). Heb nu alleen nog een matras, maar dat komt wel goed.

Het probleem was alleen dat er de eerste nacht geen water was, dus toen ik terugkwam van eten bij Julius Oboth (de andere mede-oprichter) en ik opeens heel nodig moest poepen had ik een groot probleem, want de wc deed het niet. Dus ik ben heel moeizaam (wanneer je diaree hebt en nog 10 kilometer moet lopen) naar het huisje gelopen, toen ik me besefte dat ik ook geen wc papier had :( gelukkig vond ik een boom met grote bladeren en heb ik het in de bush gedaan (waarschijnlijk iemands tuin). Water heb ik inmiddels alleen elektriciteit is nog steeds een probleem en niet te voorspellen.

Met IDSS de dagen erna veel gedaan, zelfs al een school van 400 kinderen toegesproken als de ere-gast over dat we bezig zijn met IDSS iedereen een kans te geven, waarna zelfs de leraren en directeur zich wilde aansluiten bij IDSS. Maar ook daar was er steeds een probleem, Erik was prima uit te spreken, maar Van Der Zanden is nog niemand gelukt, dus heb ik maar een Afrikaanse naam gekregen; Onyango. Vanaf nu sta ik dus bekend in Oeganda als Erik Onyango en zal ik binnenkort mijn facebook moeten aanpassen. Daarnaast wat plannetjes gemaakt voor een bedrijfje en heel interessant gesprek gehad met Sander van Zanten die mijn eerste reizen mogelijk heeft gemaakt in Kampala.

Maar toen ik vandaag terug wilde naar Mukono (wat ik altijd op de boda boda doe ondanks dat het wat gevaarlijk is) en we op de grote weg aan het rijden waren begon het keihard te regenen, dus we moesten schuilen onder een brug. Na 10 minuten waren er nog 10 boda's en na 30 minuten stonden er zo'n 50 boda's onder die brug te chillen, ik weer als enige mzungu natuurlijk. Dus dat was eerst wat ongemakkelijk, maar charmant als ik ben had ik twee rollen mentols bij me en vroeg of mijn boda driver er eentje wilde. Die vond het wel lekker dus bood ik de rest aan de andere boda drivers die nu ook wel nieuwschierig waren. Met het resultaat dat ik de coolste mzungu was die ze ooit hadden ontmoet en dus uiteraard over Van Persie en Robben gepraat.

Prima dag gehad dus in principe en was van plan lekker chill thuis resiverslag te schrijven, tot ik thuiskwam en mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid was geworden. Mijn slaapkamer was aangevallen door honderden mieren die een sultana-pakje ofso hadden opengemaakt. Gelukkig waren het geen Afrikaanse mieren maar miniscule mieren maar alsnog kut natuurlijk. Alle mieren vermoord met een deo-bus en heb er nu al een tijdje geen meer gezien, en al mijn spullen in vacuum plastic tasjes gedaan om het te voorkomen volgende keer !

Nog wel meer meegemaakt maar mijn laptop gaat zo uitvallen dus genoeg voor dit verslag !