De BUSH
Door: erikopavontuur
Blijf op de hoogte en volg Erik
28 Mei 2011 | Oeganda, Kampala
Zoals sommige wisten wilde ik dezer dagen ook erg graag gewoon de jungle/bush intrekken met een flinke machete en daar te proberen overleven. Alhoewel dat door elke Ugandees hier werd afgeraden omdat het te gevaarlijk was ben ik uiteindelijk gewoon gegaan, en heb het ook nog eens overleefd! Daarnaast heb ik zelfs foto's :)
Hier in Afrika begon het allemaal met de vraag aan elke lokale medewerker hier of die wel eens in de bush was getrokken, of iemand kende. Na die werd ik dan verbijsterd aangestaard en het antwoord; natuurlijk niet!
Toch was ik vastbesloten een nieuw avontuur op te zoeken en deze keer een serieuze (gevaarlijk dus) dus begon aan mijn voorbereidingen. M'n laatste muesli repen verzameld, ingeblikt eten gekocht, mijn camelbag zo vol mogelijk en voldoende reserves water ingeslagen, machete gekocht op de markt (2 euro), touw etc. Mijn chauffeur wilde me eigenlijk niet brengen omdat ze verantwoordelijk voor me waren en de plek (Mabira Forest) bekend staat om zijn vele giftige slangen en rovers die er schuilhouden. Na veel gepraat en de belofte dat ik een gids zou inhuren voor de eerste uren en dat ik het in Nederland al tientallen keren had gedaan was hij uiteindelijk bereid me te brengen.
Tijdens de anderhalf uur durende rit nog mijn machete ergens zo scherp mogelijk laten slijpen en toen werd ik bij mijn gids gedropt. Hele aardige man maar ook hij raadde het me sterk af vanwege de rovers en er een aantal jaren geleden iemand was overleden met hetzelfde plan. Daarop beloofde ik niet te ver in de jungle te trekken en hem zou bellen als er problemen zouden voordoen, maar stond er nog steeds op mijn gewaagde plan uit te voeren. Met hem heb ik nog een aantal uur rondgelopen in de jungle en veel apen, maar ook zelfs al slangen gezien (waaronder een spugende cobra!). We zijn daarna teruggelopen naar de beginplaats om mijn spullen op te halen en hij heeft me toen ergens in de jungle naast een pad gedropt waar we afspraken dat ik niet verder dan 20 meter van dat pad zou overnachten. Hij verliet me uiteindelijk met de woorden, Good luck, you are a very brave man! (wat ik heel leuk vond)
Alleen was het toen al half 6, en 7 uur is het hier in Afrika pikdonker, dus ik moest als een malle aan de slag! Ik kon niet op de grond slapen vanwege de slangen en insecten dus moest een geimproviseerd bed in elkaar pionieren (knopen), en daarnaast nog veel belangrijker, ik had vuur nodig! Eerst dus als een malle rond gerend voor brandhout, toen met mijn machete jonge sterke boompjes omhakken voor stevige 'palen' waarna ik direct begon met de eerste driepoten en verbindingen voor het donker werd. Het begon al te schemeren toen ik eindelijk aan mijn vuur kon beginnen begon het zelfs al te regenen. Ik heb uiteindelijk met al mijn scoutingskills een vlammetje aangekregen met houtschilfers maar omdat het die middag ookal had geregend was al het hout nat. In mijn combat uberlebingspakket zat een waxine lichtje en die heeft mijn nacht gered omdat het als enige aan bleef en zo langzamerhand andere kleine takjes wist aan te steken.
Maar.. Ondertussen ging het ook steeds harder regenen, en voor wie nog nooit in Afrika, of uberhaupt een regenwoud is geweest, dat is niet zomaar regen, maar echt keihard gieten, alsof de hemel al zijn regen er zo snel mogelijk uit wil persen. Ik dus nog harder mijn best doen, blijven blazen bij het vuur om het aan te wakkeren. Heel erg moeizaam bleef het aan maar na een uur nonstop bezig zijn geweest mijn vuur te beschermen en aan te wakkeren brandde hij uit zichzelf zonder mijn hulp. De enige andere keer dat ik mij zo intens gelukkig heb gevoeld was tijdens het doelpunt van NL tegen Brazilië in het WK van vorig jaar, maar dat geeft wel redelijk aan hoe ik mij toen voelde.
Ikzelf was al helemaal doorweekt ondanks mijn regenjas en poncho maar de adrealine en angst voor het uitgaan van het vuur deed er voor zorgen dat ik dat toen nog helemaal niet doorhad. Het is ook nog keihard gaan onweren (is hier standaard bij elke regenbui) maar het vuur werd ook steeds groter en ik bleef rennend hout verzamelen terwijl ik maniakaal 'het is stil aan de overkant' aan het fluiten was. Even voor de picture: stel je dus een situatie voor dat er in midden in het regenwoud waar het keihard aan het onweren is en regen naar beneden stort een of andere doorweekte gek rondrennend met zijn machete voor nieuw brandhout maniakaal keihard fluitend en zingend bezig is zijn vuur aan te houden.
Nadat de eerste regenbui eindelijk was opgehouden was ik kapot en begon dus zo snel mogelijk met het geïmproviseerde bed en het hangen van de klamboe erboven. Dat ging nog verbazend goed en ben toen ook direct na veel dikke stammen op het vuur te hebben gegooid gaan slapen.
Na ongeveer 1.5 wakker schrok ik opeens wakker van een grommend geluid vlak naast mijn slaapplaats. Het vuur was veranderd in een hoop kolen die nauwelijks licht gaf en ik moet toegeven dat ik hem toen wel even zat te knijpen. Heel stil en langzaam mijn zakmes opengeklapt, klaar voor de verdediging, ook heel langzaam mijn camera gepakt want ik wilde wel een foto maken (ik dacht namelijk dat het een luipaard was) en nog veel langzamer, stil en totaal geconcentreerd mijn slaapplek uitgekropen tot bij de rand. Waar ik toen met een ruk uitkwam en direct een foto maakte richting het geluid en in de andere hand mijn mes klaar. Helaas was er niks meer te bekennen en het geluid was opgehouden, dus zo snel mogelijk weer het vuur aan gaan maken.
Net voor ik weer wilde gaan slapen begon het weer te regenen dus van slapen kwam niet zoveel. Helaas voor mij heeft het die nacht nog 4 keer geregend dus heb daarna nog maximaal een uurtje kunnen slapen, ondanks dat het geluid nog vaker naast mijn slaapplek te bekennen was, was ik die keren daarna te moe om nog bang te zijn en liet het allemaal maar gebeuren. Ben nog nooit zo blij geweest toen het licht werd waar ik wat noodles heb gekookt en vond het toen wel welletjes om weer terug te gaan.
De hele 2 kilometer teruglopen naar de beginplek was ook geen makkie met de volle (natte) bagage maar had ieder geval wel veel bekijks :P Een mzungu onder de modder, stinkend naar rook, nog steeds met doorweekte kleren, machete in de hand, je kunt het wel voorstellen. Daar aangekomen werd ik door de shift van die dag ook vol ontzag aangekeken en nogmaals het compliment van een very brave man gehad toen ik naar huis ben getrokken en daar uiteindelijk na een vermoeiende rit in een hele diepe slaap viel! Ik ben diezelfde dag/nacht gaan flink gaan stappen met nieuw aangekomen Nederlanders waardoor ik nu een ontzettende kater heb maar dat is een ander verhaal!
Hier in Afrika begon het allemaal met de vraag aan elke lokale medewerker hier of die wel eens in de bush was getrokken, of iemand kende. Na die werd ik dan verbijsterd aangestaard en het antwoord; natuurlijk niet!
Toch was ik vastbesloten een nieuw avontuur op te zoeken en deze keer een serieuze (gevaarlijk dus) dus begon aan mijn voorbereidingen. M'n laatste muesli repen verzameld, ingeblikt eten gekocht, mijn camelbag zo vol mogelijk en voldoende reserves water ingeslagen, machete gekocht op de markt (2 euro), touw etc. Mijn chauffeur wilde me eigenlijk niet brengen omdat ze verantwoordelijk voor me waren en de plek (Mabira Forest) bekend staat om zijn vele giftige slangen en rovers die er schuilhouden. Na veel gepraat en de belofte dat ik een gids zou inhuren voor de eerste uren en dat ik het in Nederland al tientallen keren had gedaan was hij uiteindelijk bereid me te brengen.
Tijdens de anderhalf uur durende rit nog mijn machete ergens zo scherp mogelijk laten slijpen en toen werd ik bij mijn gids gedropt. Hele aardige man maar ook hij raadde het me sterk af vanwege de rovers en er een aantal jaren geleden iemand was overleden met hetzelfde plan. Daarop beloofde ik niet te ver in de jungle te trekken en hem zou bellen als er problemen zouden voordoen, maar stond er nog steeds op mijn gewaagde plan uit te voeren. Met hem heb ik nog een aantal uur rondgelopen in de jungle en veel apen, maar ook zelfs al slangen gezien (waaronder een spugende cobra!). We zijn daarna teruggelopen naar de beginplaats om mijn spullen op te halen en hij heeft me toen ergens in de jungle naast een pad gedropt waar we afspraken dat ik niet verder dan 20 meter van dat pad zou overnachten. Hij verliet me uiteindelijk met de woorden, Good luck, you are a very brave man! (wat ik heel leuk vond)
Alleen was het toen al half 6, en 7 uur is het hier in Afrika pikdonker, dus ik moest als een malle aan de slag! Ik kon niet op de grond slapen vanwege de slangen en insecten dus moest een geimproviseerd bed in elkaar pionieren (knopen), en daarnaast nog veel belangrijker, ik had vuur nodig! Eerst dus als een malle rond gerend voor brandhout, toen met mijn machete jonge sterke boompjes omhakken voor stevige 'palen' waarna ik direct begon met de eerste driepoten en verbindingen voor het donker werd. Het begon al te schemeren toen ik eindelijk aan mijn vuur kon beginnen begon het zelfs al te regenen. Ik heb uiteindelijk met al mijn scoutingskills een vlammetje aangekregen met houtschilfers maar omdat het die middag ookal had geregend was al het hout nat. In mijn combat uberlebingspakket zat een waxine lichtje en die heeft mijn nacht gered omdat het als enige aan bleef en zo langzamerhand andere kleine takjes wist aan te steken.
Maar.. Ondertussen ging het ook steeds harder regenen, en voor wie nog nooit in Afrika, of uberhaupt een regenwoud is geweest, dat is niet zomaar regen, maar echt keihard gieten, alsof de hemel al zijn regen er zo snel mogelijk uit wil persen. Ik dus nog harder mijn best doen, blijven blazen bij het vuur om het aan te wakkeren. Heel erg moeizaam bleef het aan maar na een uur nonstop bezig zijn geweest mijn vuur te beschermen en aan te wakkeren brandde hij uit zichzelf zonder mijn hulp. De enige andere keer dat ik mij zo intens gelukkig heb gevoeld was tijdens het doelpunt van NL tegen Brazilië in het WK van vorig jaar, maar dat geeft wel redelijk aan hoe ik mij toen voelde.
Ikzelf was al helemaal doorweekt ondanks mijn regenjas en poncho maar de adrealine en angst voor het uitgaan van het vuur deed er voor zorgen dat ik dat toen nog helemaal niet doorhad. Het is ook nog keihard gaan onweren (is hier standaard bij elke regenbui) maar het vuur werd ook steeds groter en ik bleef rennend hout verzamelen terwijl ik maniakaal 'het is stil aan de overkant' aan het fluiten was. Even voor de picture: stel je dus een situatie voor dat er in midden in het regenwoud waar het keihard aan het onweren is en regen naar beneden stort een of andere doorweekte gek rondrennend met zijn machete voor nieuw brandhout maniakaal keihard fluitend en zingend bezig is zijn vuur aan te houden.
Nadat de eerste regenbui eindelijk was opgehouden was ik kapot en begon dus zo snel mogelijk met het geïmproviseerde bed en het hangen van de klamboe erboven. Dat ging nog verbazend goed en ben toen ook direct na veel dikke stammen op het vuur te hebben gegooid gaan slapen.
Na ongeveer 1.5 wakker schrok ik opeens wakker van een grommend geluid vlak naast mijn slaapplaats. Het vuur was veranderd in een hoop kolen die nauwelijks licht gaf en ik moet toegeven dat ik hem toen wel even zat te knijpen. Heel stil en langzaam mijn zakmes opengeklapt, klaar voor de verdediging, ook heel langzaam mijn camera gepakt want ik wilde wel een foto maken (ik dacht namelijk dat het een luipaard was) en nog veel langzamer, stil en totaal geconcentreerd mijn slaapplek uitgekropen tot bij de rand. Waar ik toen met een ruk uitkwam en direct een foto maakte richting het geluid en in de andere hand mijn mes klaar. Helaas was er niks meer te bekennen en het geluid was opgehouden, dus zo snel mogelijk weer het vuur aan gaan maken.
Net voor ik weer wilde gaan slapen begon het weer te regenen dus van slapen kwam niet zoveel. Helaas voor mij heeft het die nacht nog 4 keer geregend dus heb daarna nog maximaal een uurtje kunnen slapen, ondanks dat het geluid nog vaker naast mijn slaapplek te bekennen was, was ik die keren daarna te moe om nog bang te zijn en liet het allemaal maar gebeuren. Ben nog nooit zo blij geweest toen het licht werd waar ik wat noodles heb gekookt en vond het toen wel welletjes om weer terug te gaan.
De hele 2 kilometer teruglopen naar de beginplek was ook geen makkie met de volle (natte) bagage maar had ieder geval wel veel bekijks :P Een mzungu onder de modder, stinkend naar rook, nog steeds met doorweekte kleren, machete in de hand, je kunt het wel voorstellen. Daar aangekomen werd ik door de shift van die dag ook vol ontzag aangekeken en nogmaals het compliment van een very brave man gehad toen ik naar huis ben getrokken en daar uiteindelijk na een vermoeiende rit in een hele diepe slaap viel! Ik ben diezelfde dag/nacht gaan flink gaan stappen met nieuw aangekomen Nederlanders waardoor ik nu een ontzettende kater heb maar dat is een ander verhaal!
-
28 Mei 2011 - 14:14
Vera:
Oh mijn god! Super vet, super eng, super raar, what the fuck! -
28 Mei 2011 - 14:42
Noel:
vet man :P ben best wel jaloers eigenlijk.. hoe kom je daarbij en hoe beland je daadwerkelijk in afrika?:P -
28 Mei 2011 - 14:43
Marijn:
Wow, Erik wat een avontuur! Ben blij dat je het overleeft hebt ;) -
28 Mei 2011 - 14:49
Elise:
Haha held! -
28 Mei 2011 - 15:33
Laura:
echt fan-tas-tisch!!!! -
28 Mei 2011 - 16:45
Eline B:
Erik dit is zooooo awesome :D -
28 Mei 2011 - 17:36
Erik:
Gast... ik moet zeggen dat ik dit niet een hele strakke actie vond. Voor hetzelfde geld ben je hartstikke dood man! Denk een beetje logisch na, ja wil je :) -
28 Mei 2011 - 17:37
Anneke:
Oh, die vorige reactie was van mij, ik had jouw naam ingevuld ipv de mijne -
28 Mei 2011 - 18:46
Joris:
Hahahah Rambo! gelukkig geen rovers tegen gekomen :D held! -
28 Mei 2011 - 20:24
Astrid:
verslag vol spanning gelezen...wat spannend...godzijdank gelukkig goed afgelopen..maar verder niet bij nadenken wat er had kunnen gebeuren...a.u.b. advies aannemen van de ugandezen !!en heelhuids thuis komen.
astrid -
28 Mei 2011 - 20:25
Emma:
I agree, you are a VERY brave man! Supertof.
-
28 Mei 2011 - 21:03
Erik Van Der Zanden:
Bedankt voor alle leuke reacties! :D Voor Anneke en mams, zie mijn allereerste verslag over de Spartaanse Agoge over jongens die de wildernis in werden gestuurd. Ik heb het overleefd dus vind mezelf nu langzamerhand m'n tattoeage waardig :) -
28 Mei 2011 - 22:56
Tom :
+1 voor jou erikje ;) -
29 Mei 2011 - 08:07
Jolan:
idioot ben je ook:P maar waar dat gescouting al niet goed voor is;) supertof! -
29 Mei 2011 - 08:52
Thijs:
Lekker bezig erik ,zoals het een echte padvinder betaamt -
29 Mei 2011 - 09:47
Martijn :
voor alle moeders, tantes en andere bezorgde mensen, wees gerust. Ik hou hem in het gareel met al mijn volwassenheid. Als me dat nog lukt... Want hij heeft nu wel een machete.... En ijzeren ballen.... ;) haha machtig verhaal man. Gestoord maar machtig! -
29 Mei 2011 - 11:09
Eline H:
Ik verklaar je voor gek maar je doet het toch gewoon fftjes all by yourself! For that I respect you! :) Heel veel plezier en succes daar, lieeeeefs! -
29 Mei 2011 - 12:09
Gup :
he he nu ben je een echte man, nu je broertje nog hehe.
Als je een boek over je avontuur gaat schrijven wil ik er zeker een boek van echt top cool gaaf.
Succes gup -
05 Juni 2011 - 10:17
Aad Buitendijk:
Erik wat een avontuur , onwijs tof dat je dit nu kan vertellen maar het had ook je dood kunnen zijn. Je hebt wel lef en je bent wel cool Je bent een echte vent. Ik ben ook wel trots op je veel plezier maar denk ook na. Leuke site overigens -
16 Juni 2011 - 19:55
Karin:
Jiihooeee ja super kicken! Niemand kan dit van je afpakken!
Geniet,geniet, geniet. Ik wacht op nog meer verhalen,avonturen.
Gewelddig.
Groetjes karin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
