MIjn Agoge

Nog maar 6 dagen, en dan vertrek ik eindelijk naar Afrika, Uganda. De laatste checks worden uitgevoerd en de tas bepakt. Het afscheidsfeest in het Delftse Hout was een groot succes en ik heb er zin in!

Tijdens deze laatste dagen krijg ik heel vaak vragen gesteld zoals: Wat ga je er nu eigenlijk doen? Waarom Uganda?

Daar zijn heel veel antwoorden voor, en daarom zal ik in dit verslag mijn doelen, plannen en motivaties voor Uganda vertellen. De reden waarom ik de reis: Agoge heb genoemd.

Zoals de meeste naasten weten ben ik veel geïnspireerd door het verleden, en met name die van de Spartanen. Ik heb mijn 20e jaar symbolisch vastgelegd met een tatoeage 'Spartan Law' omdat ik die leeftijd heb besloten mijn leven te wijden aan het avontuur en het begrijpen van oorlog. In het oude Sparta werden jongens op hun 20e levensjaar volwassen, en gingen het leger in. Helaas gaat dat laatste voor mij niet meer op, maar dat verandert niks aan mijn idealen en ambities. De Spartanen staan ook bekend om hun harde opvoeding, de Agoge. Een kenmerkend onderdeel van deze opvoeding was dat de jongens tussen 7 en 12 jarige leeftijd de wildernis in werden gestuurd, hij moest zichzelf zien te redden of het anders niet waard zijn zich een Spartaan te noemen.

Tegenwoordig bestaat zo'n opvoeding niet meer, en is het barbaars, kindermishandeling etc. Ik ben het er daar niet mee eens, en vind dat een man/jongen zich inderdaad moet bewijzen. De overgang maken van kind naar man. Vandaar dat ik heb besloten mijzelf de wildernis in te sturen om mezelf te testen en te bewijzen dat ik de tatoeage op mijn schouder eer aan kan doen.

Dit is de hoofdzakelijke reden dat deze reis naar Uganda niet kan wachten maar ook de reden die ik het minst vertel, want velen zullen het niet begrijpen en het is inderdaad puur voor mezelf. Maar het is ook zeker niet de enige reden.

Ik ga volgend jaar Internationale Ontwikkelingsstudies studeren, omdat ik uiteindelijk na mijn studie en militaire opleiding/ervaring weg wil uit het verwende en hypocritische Westen naar een plek waar ik op het militaire gebied echt iets kan betekenen. Ik heb al besloten dat dat Afrika wordt, aangezien ik denk dat Afrika nog voorlopig het kruitvat blijft dat het is. Ook de strategische stappen van Amerika en China in Afrika zijn voortekenen dat dit continent in de toekomst nog wel eens heel belangrijk op het wereldtoneel kan worden. Mijn interesse voor Afrika is begonnen na de film Blood Diamond, en alleen maar toegenomen.

Waarom Uganda?
kortom: Joseph Kony en zijn Verzetsleger van de Heer. Een rebellenleger dat al jaren Noord-Uganda en aangrenzende landen teistert met het ontvoeren van kinderen en plunderen van dorpen. Ondanks harde woorden en actie van het Ugandese leger bestaat deze nog steeds, en worden er nog steeds kinderen gekidnapt. Het was een land dat gevaarlijk was maar toch relatief veilig was als je niet naar het Noorden ging. Daarna kwamen er veel extra motivaties zoals het feit dat er een vriendin (Anneke) al was geweest, Churchill het zeker het mooiste land van Afrika vond, het voorkwam op de lijst van defensie met de 30 meest fragiele staten ter wereld etc.

En uiteraard kan ik nu nog niks betekenen, of komen met goede adviezen en met het idee dat ik er alles wel op ga lossen. Maar ik ga er nu dan ook heen om het te verkennen, bevriend te raken met Ugandese studenten, hiermee in discussie te raken over van alles en nog wat. Het verkennen van zo'n Afrikaanse hoofdstad, sloppenwijken, dorpjes, het klimaat, de natuur; alles wat mij helpt om uiteindelijk wel iets te kunnen doen.

Ik ga er dus heen om Afrika en dan nu met mate Uganda te verkennen. Uiteindelijk resulteert dat in een vakantie en waarschijnlijk een leuk avontuur met veel gebeurtenissen, maar ja ik heb nog niks, ik kan nog niks, ik weet nog niks, dus iets doen kan ik nog niet. Wel wil ik in ieder geval dus in contact raken met lokale studenten.